Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Het dagelijkse leven in België tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Moderators: Exjager, piot1940, Bram1940

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Paddy
Berichten: 7570
Lid geworden op: 28 mei 2011 10:25
Locatie: Dendermonde, Idiot Trench
Contacteer:

Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door Paddy »

Geplaatst: 08 Mei 2010 11:21
Drackx schreef:Natuurlijk speelt het merendeel van de verhalen over de eerste wereldoorlog zich af in West-Vlaanderen maar daarom leek het me zeker interessant om ook eens een verhaaltje te posten over de grensstreek met Nederland (en meer bepaald uit het Noorden van Limburg)

Na het uitbreken van de eerste wereldoorlog verklaarde Nederland zich onafhankelijk en bleef van de oorlog gespaard. De grens tussen België en Nederland werd gesloten met een draadversperring, beladen met een toen onbekende dodelijke eigenschap, electriciteit.
Vele smokkelaars en vluchtelingen stierven er, geëlectrocuteerd of standrechterlijk geëxecuteerd door grenswachten

Hierna volgt het artikel geschreven door wijlen Adriaan Claasen

Het IJzeren Gordijn van 1914-1918
Afbeelding

Het tweede jaar van de Eerste Wereldoorlog bracht voor de Duitse legers die aan het oostelijk front onder leiding van Hindenburg opereerden, belangrijke successen, die in 1917 tot de ineenstorting van Rusland zouden leiden.
Aan het westelijk front liep echter de oorlogsvoering vast.
Na de slag aan de Marne en de mislukte greep naar Parijs, ontstond hier een stellingenoorlog waarin soms duizenden sneuvelden voor enkele meters terreinwinst. De vreselijke loopgravenoorlog!
De Duitse legerleiding, bezorgd om krachtverspilling, dacht er goed aan te doen het Belgisch etappengebied te isoleren.
Het was immers betrekkelijk gemakkelijk, om van uit bezet België, langs het neutrale Nederland om, Engeland en het front te bereiken. Dagelijks gingen meer en meer vrijwilligers het Belgisch leger aan de IJzer vervoegen. Een drukke berichtendienst werd georganiseerd tussen onze mensen en hun jongens aan het front en de spionage nam van dag tot dag uitbreiding: aangevoerde troepenversterkingen waren reeds aan de geallieerden gemeld voordat zij half weg hun bestemming hadden bereikt.
De berichten die daarenboven door de Nederlandse kranten bij ons binnengebracht werden, waren ook meermaals hoogst onaangenaam voor de bezettende macht.
In het najaar 1915 ging deze dan over tot een radicaal plan: Nederland gewoonweg afgrendelen door een elektrische draadversperring te plaatsen die elk contact tussen België en Nederland onmogelijk zou maken.
Merkwaardig is het wel om te bedenken hoe dertig jaren nadien door dezelfde Duitsers, hetzelfde systeem, alhoewel meer geperfectioneerd, hebben aangewend, toen zij met het "IJzeren Gordijn" Oost-­Duitsland afsloten voor de West-Duitse-Bondsrepubliek.
Langsheen gans het verloop van de Nederlands-Belgische grens werd een draadversperring aangebracht, geladen met hoogspanningsstroom. Zij liep langs de Maasoever van Maastricht tot Maaseik, dan langs de Limburgse en Antwerpse Kempen tot in Zeeuws-Vlaanderen, waar zij over de slikken langsheen de Schelde werd geleid.
Omdat de mensen geen enkele ervaring hadden van elektriciteit, was het een akelige nieuwigheid: de dood die toesloeg van uit een onschuldig uitziende draad.

Afbeelding

Het duurde echter niet lang of smokkelaars en mensen uit de spionagediensten vonden middelen om toch te "passeren". De avonturen van deze "passeurs" liggen verspreid in de oorlogsverhalen van pater Hilarion Thans (Mijn Oorlog) met de gekende episode van de kruiptocht door de riool van Smeermaas, in het verhaal van Jefke Peeters van Neerpelt "Mijn vlucht naar Holland" of in de artikelenreeks van L. Sterken "Het Epos van de Draad" in het Belang van Limburg, mei-juni 1952.

Laten wij de technische uitvoering van dit IJzeren Gordijn even van nabij bekijken.
De versperring bestond eigenlijk uit drie draadversperringen, die op een afstand van 2 meter parallel met elkaar liepen. Slechts de middelste was dodelijk geladen, de twee anderen vormden een bescherming. Deze buitendraden bestonden uit een vlechtwerk van draden en ijzeren latten. Soms ook uit dooreengevlochten prikkeldraad.

De hoogte van deze buitenversperring bedroeg ongeveer 2 meter. De palen waren dennen uit onze bossen die een laag carboline gekregen hadden. De palen die de stroomdraden droegen waren zwaarder en hoger.
Vanaf 20 cm van de grond waren er 4 of 5 stroomdraden getrokken telkens op een afstand van 30 cm.
Ze waren vastgehecht aan porse­leinen "potjes" die een diameter hadden van 4,50 cm.
De draden werden om de beurt elektrisch geladen. De stroom werd opgewekt met generatoren, voor de sector Hamont en Achel in de buskruitfabriek Cooppal et Cie in Kaulille en verder verdeeld via op regelmatige afstanden geplaatste, houten barakken. Ook waren er wachthuizen waarin tot 40 soldaten gelegerd waren, meestal oudere mannen, 'Landsturm'!
In deze wachthuizen was een alarmsysteem met signaallampen aangebracht. Iedere aanraking werd hier onmiddellijk opgemerkt. Zulke wachtbarak stond bv. aan "de Geuskens" en een andere in de wateringen achter de Bien. Aan weerszijden van de versperring was een weg vrijgemaakt, waarlangs wachten patrouilleerden. Bij de opening van spoorwegen en rivieren was een permanente wacht opgesteld.
Op de wegen die doodliepen op de draad stond een plaat met de melding "doodsgevaar", met Duitse, Franse en Vlaamse teksten. Trouwens mocht niemand de draad benaderen tenzij de boeren die velden hadden nabij de versperring; zij moesten echter op het gemeentehuis een bijzondere "Schein" gaan halen.

Afbeelding

Op de grote wegen waren poorten aangebracht met een wachtpost. Zulke poort stond bv. aan "de Quatre-Bras" en later aan de grens. De wachtsoldaten zorgden er voor dat de omgeving van de draad zuiver bleef: zij maaiden geregeld het gras weg en trokken met haken de krengen weg van dieren die de stroomdraad geraakt hadden en doodgebliksemd waren. Heel wat hazen, honden en vooral katten lieten er het leven; soms brandden zij in twee stukken als ze over een stroomdraad hingen.
Kinderen joegen kat of hond ook wel eens de dood in ... !

Afbeelding

De eerste versperring werd in 1915 door de Duitse soldaten zelf geplaatst. Zij liep van Lozen, over de Hork naar de "Quatre-Bras" te Achel, om dan verder de richting te nemen naar Lommel-Schoor, gedeeltelijk door het Hageven.

Op deze wijze maakten de Duitsers van Hamont en Achel een soort "no mans land" omdat deze twee dorpen afgesloten werden van de rest van Limburg.

Slechts weinige mensen kregen de toelating om door de aangebrachte poorten te gaan; een of andere boer die velden had aan de andere kant van de draad ... De mensen probeerden dan over de draad en bij de poorten enkele nieuwtjes te roepen naar familieleden aan de overkant... mits een goede fooi aan een soldaat en als er geen officier in de omgeving was ... Anderzijds hadden Achel en Hamont een druk verkeer met Nederland.

Afbeelding

Langs de eenzame heidevlakten, vennen en bossen ging dat heel gemakkelijk. Daarom blijkbaar brachten de Duitsers in 1916 de versperring over naar de grensstreek. Daarbij werd de Achelse-Kluis in twee gedeeld, omdat de gebouwen op Belgisch en de meeste landerijen op Nederlands grondgebied lagen.
Op 6 juni 1916 begon men de draad te verplaatsen; op 14 augustus werd hij geladen.
Deze keer werden ook Belgische mensen gebruikt aan het plaatsen van de draad, misschien verlokt door de 6 mark daags, die de Duitsers er voor over hadden.

Afbeelding

De wachtposten verhuisden nu ook naar de Beverbekerheide en de Achelse-Kluis.
Sinds het korte treffen van een 2000 Duitse soldaten met het kleine vrijwilligersleger van generaal de Schepper aan de Kluis, en de beschieting van de Kluis op 17 oktober 1914, waren de paters uitgeweken naar Nederland. Een gedeelte had zijn intrek genomen in een paar kleine gebouwen op Nederlands grondgebied, die aangepast werden.

De bezetting van de Kluis verliep als volgt:
Op 17 en 18 oktober 1914 ongeveer 2000 man die tot een gedeeltelij­ke plundering overgingen, doch weer vlot aftrokken met de kreten van "eine Gott en eine Keizer" ...
Vanaf 18 oktober tot 10 december 1914 lagen er 200 manschappen van het regiment Hagen.
Van 10 december tot 1 november 1915: een Feldwebel en 25 man van het regiment Bayern.
Van 1 november tot 5 oktober 1917: twee wachtmeesters met 20 man en 23 paarden; dragonders van Stuttgart.
Van 5 oktober tot 26 oktober 1918: een Feldwebel en 30 manschappen uit Rijnland en Beieren. (arch. Achelse-Kluis, 68).

Hoe verliep nu de berichtendienst en de spionage?
Vooraleer er de draad was, gingen de mensen uit de Noordhoek hun brieven schrijven te Borkel-en-Schaft of te Budel. Zij kregen hiervoor een aparte kamer omdat er Duitse spionnen rondzwierven. Deze brieven werden dan met de normale post via Engeland naar Frankrijk en het IJzerfront gestuurd. De frontsoldaat wist op welk adres in Nederland hij kon terugschrijven, foto's sturen enz.
Deze foto's waren belangrijk: een foto van de soldaat in burgerkledij vormde het bewijs dat hij steeds ongedeerd was.

Als men zich uitgaf als smokkelaar, was het een stuk gemakkelijker om een "Schein" vast te krijgen waarmee men naar Nederland kon. Toen de draad er was, werd het moeilijker. Brieven overbrengen was bijzonder riskant. Daarom las men de brieven in Nederland en leerde men ze min of meer van buiten. Doch dan moest men nog door de draad.

Toch vond men oplossingen als deze. Aan de kennis uit Nederland vroeg men de brief te openen en de korte inhoud met een open briefkaart naar België te sturen. Men gebruikte hiervoor een afgesproken taal. Zo bijvoorbeeld "onze student denkt binnenkort op vakantie te komen" om te beduiden dat de frontsoldaat meende dat het einde van de oorlog nakende was.

Uit die dagen is het wellicht pittig een kleine anekdote te vertellen. Mijn zuster, toen 16 jaar oud, ging samen met een vriendin, dapper te Budel een brief schrijven naar haar pleegbroer aan het front. Het was 14 augustus 1916 ... Zij waren tamelijk onbezorgd onder de draad doorgekropen, maar bij hun kennis in Budel vernamen ze tot hun schrik dat de stroomdraden die dag geladen werden. Ge kunt u inbeelden met welke angst ze de terugweg aangevat hebben en hoe plat zij tegen de grond gedrukt hebben toen ze opnieuw onder de draad door kropen ...

Vreemdelingen door de draad loodsen was bijzonder gevaarlijk, ook omdat die mensen de woeste en verlaten streek niet kenden, in sloten en kuilen vielen, en uiterst zenuwachtig waren omdat zij vaak al weken opgejaagd waren. En het moest 's nachts gebeuren! Men moest daarbij op een goede gelegenheid wachten of op de wachtdienst van een 'bevriende' Duitser die zich dik liet betalen. De prijs voor een overbrenging was vaak 1000 mark per persoon. Wanneer een groep van 30 personen, soms meer dan 100, moest overgebracht was dit een zware opgave om al die mensen verborgen te houden en ongezien naar de grenszone te brengen.

Bij het "passeren" werden meerdere technieken aangewend: De draden gewoon doorknippen was niet zonder risico, omdat men niet wist welke draad geladen was en omdat de soldaten, ingelicht door hun signaallampen, onmiddellijk begonnen te schieten langsheen de versperring.
Een veiligere methode was de draden uit elkaar te spannen met een kader die met rubber geïsoleerd was, ofwel met een goed droog houten tonnetje.

Soms legde men ook een rubberplaat op de onderste stroomdraad of werden de draden met een wollen deken omwikkeld en zo geïsoleerd. Uiteraard moest dit gebeuren met rubberhandschoenen en met rub­berlaarzen aan de voeten.

Wanneer de Duitsers lucht kregen van een geslaagde overtocht, werd onmiddellijk gans de gemeente gestraft: bv. niemand mocht na 20 u nog op straat komen.

De draad heeft natuurlijk slachtoffers geëist: op 27 september 1917 te 2 u 's nachts, verloor de zesentwintigjarige Eugène Cox het leven aan de draad te Achel, bij het overbrengen van vluchtelingen. Een verrader had zich tussen hen kunnen inwerken.
Hetzelfde jaar werd de Duitse soldaat Adriaan Beckmann het slachtoffer. Hij werd op het Achels Kerkhof begraven.
Het ging immers vaak hard tegen hard: passeurs wierpen een draad die met een pin in de grond vastgestoken was over de versperring, en dit aan weerskanten van de plaats waar men wilde overgaan. Een toegelopen soldaat liep dan in de duisternis fataal tegen deze ook geladen draad ...
Een tragisch slachtoffer was de jonge ambtenaar Goemare uit Brussel die, alhoewel laatste van een passerende groep, toch nog in onhandige zenuwachtigheid een draad vastnam ...
Ook bijzonder tragisch was het geval van de jonge vrouw, die samen met haar kind, haar man, die aan het front was, wilde vervoegen. Alle draden had men voor haar doorgeknipt, met uitzondering van de bovenste. Toen ze met haar kind op de arm door de draad kroop, nam dit spelenderwijze de bovenste draad vast, de geladen draad ... ! Beiden vielen dood neer.
Bij het vertrek van de Duitse bezetters in de novemberdagen van 1918 haalden de mensen draad en palen van de versperring om hun weiden af te palen ... Sommige stroken werden door de gemeente verkocht.
Slechts sommige heidewegen en de scherven van porseleinen isolatoren, duiden nu nog de plaats aan, waar eenmaal, "de draad" liep, het eerste IJzeren Gordijn in Europa!

A. Claassen
Achel

Afbeelding
Drackx schreef:Voor de volledigheid :

Zoals eerder vermeld is het bovenstaande artikel geschreven door wijlen de stichter en voorzitter van het grevenbroekmuseum Adriaan Claasen.

Het artikel en bijkomende informatie is terug te vinden op de website:
[link2]grevenbroekmuseum,http://www.grevenbroekmuseum.be[/link2]

Deze site is zeker een bezoekje waard!

Groeten,Drackx
Greetings from a Little Gallant Belgian
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Gebruikersavatar
Paddy
Berichten: 7570
Lid geworden op: 28 mei 2011 10:25
Locatie: Dendermonde, Idiot Trench
Contacteer:

Re: Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door Paddy »

Exjager schreef:Boekhoute krijgt reconstructie Dodendraad 14-01-2010
De Dodendraad komt terug, of toch een reconstructie ervan. De Dodendraad was de elektrische draad langs de Belgisch-Nederlandse grens die tijdens Wereldoorlog I moest verhinderen dat mensen, spionnen of deserteurs vluchtten naar het vrije Nederland. Om dit stuk verloren gegane geschiedenis te blijven herdenken, wil Comeet of Cultuuroverleg Meetjesland een stuk van de draad reconstrueren in Boekhoute. Ook de gemeente Assenede en de Provincie Oost-Vlaanderen steunen dit project.
Exjager schreef:ASSENEDE/BOEKHOUTE/ESSEN/SMEERMAAS/VROENHOVEN/KOEWACHT/SINT-LAUREINS - Assenede wil een stukje van de Belgisch-Nederlandse grens in Boekhoute hermetisch afsluiten met een elektrische draadversperring. Niet uit Hollanderhaat, maar als reconstructie van het IJzeren Gordijn dat België en Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog scheidde. Om vluchtelingen, verzetsstrijders, spionnen, boodschappers en deserteurs af te schrikken, trokken de Duitsers een 180 km lang hek op dat onder hoogspanning stond. Naar schatting 1.000 à 1.500 mensen lieten er het leven.
Assenede en de Europese Unie trekken elk zo'n 25.000 euro uit om in Boekhoute een schakelhuisje en enkele honderden meters van het moordende IJzeren Gordijn weer op te bouwen. Den electrieken draad, den dodendraad of kortweg den draad moest in de Eerste Wereldoorlog de vluchtwegen vanuit het bezette België naar het neutrale Nederland afsnijden.

'De Duitsers zaten er zwaar mee verveeld dat dagelijks honderden mensen de grens overstaken, vooral voor spionage en verzetsdaden', zegt de Antwerpse professor Alex Vanneste. 'In december 1914 alleen al trokken zowat 5.000 jongeren de grens over om zich langs Vlissingen, Folkestone en Dieppe bij de geallieerde legers aan het IJzerfront te voegen. Bovendien werd vanuit Vlaanderen voortdurend militair-strategische informatie gesmokkeld naar de Britse inlichtingendiensten in Nederland. Ook de duizenden brieven en postpakketten die door familieleden via Nederland naar het front verstuurd werden, waren een doorn in het oog van de Duitsers. En dan waren er ook nog grenssmokkelaars en de Duitse deserteurs die naar Nederland vluchtten...'

'Om dat grensverkeer onmogelijk te maken trokken de Duitsers tussen april en augustus 1915 op Belgisch grondgebied een elektrische versperring op vanaf het drielandenpunt in Vaals tot aan Cadzand aan de Belgische kust. Ze bestond eigenlijk uit drie evenwijdige draadafsluitingen, waarvan de middelste onder stroom stond: tussen metershoge palen werd om de 20 of 30 cm een gladde draad gespannen en enkel de Duitsers wisten welke van die draden onder een spanning van 2.000 volt stonden. Als ze al niet allemaal onder stroom stonden.'

'Omdat het terrein niet altijd even geschikt was, werd de versperring soms een eindje landinwaarts gebouwd waardoor een stuk niemandsland ontstond tussen de Nederlandse grens en de dodendraad. Dat was onder meer het geval in Essen, Smeermaas, Vroenhoven, Koewacht en in Sint-Laureins. Het kiekenskot noemden ze dat in Essen en in Sint-Laureins heette dat Klein België. Voor de bewoners was dat een drama: families werden gescheiden, geliefden konden elkaar niet meer ontmoeten, handelaars waren afgesneden van hun klanten.'

'In de parochie Koewacht, die deels in België en deels in Nederland lag, ontstond een absurde situatie. De kerk stond in België, maar het kerkhof lag in Nederland. Als een Vlaamse parochiaan overleed, werd zijn lichaam na de rouwdienst onder begeleiding van een Duitse officier naar de Nederlandse grens gebracht, maar de familie mocht de teraardebestelling niet bijwonen.'

'Veel slachtoffers zijn gevallen uit onwetendheid', zegt professor Vanneste. 'Elektriciteit was toen nog nieuw en de bevolking was niet vertrouwd met de gevaren.'

'De eenvoudigste manier om voorbij de draad te geraken was grenswachters om te kopen: voor wat geld of een hesp verklapten ze welke draden onder spanning stonden. Of ze schakelden de stroom even uit. Kregen ze geen medewerking, dan zat er voor de kandidaat-vluchtelingen niets anders op dan hun leven te wagen.'

'In het begin probeerden ze dat vooral met greppels onder de draad of met dubbele ladders over de draad. Of ze waagden het zelfs als polsstokspringers. Nog anderen gooiden een koperen draad tegen de versperring, waarvan de uiteinden in een emmer water hingen om een kortsluiting te veroorzaken.'

'Gaandeweg knutselden de grensgangers eenvoudige constructies in elkaar die het risico op elektrocutie sterk verminderden. Een houten raam bijvoorbeeld, dat ze tussen de draden spanden en waar ze dan doorheen kropen. Of een houten fietsvelg of een ton die ze tussen of onder de draden klemden. Anderen bonden zelfs porseleinen borden onder de knieën en de ellebogen om zo - goed geïsoleerd - onder de draadversperring te kruipen.

'Sommige waaghalzen - de zogenaamde passeurs - waren zeer bedreven in die gevaarlijke sport en brachten tegen betaling meermaals per dag mensen, boodschappen of smokkelwaar over. De Duitsers waren trouwens ook niet van gisteren: ze wisten goed genoeg dat je geen ladders, dekens of tonnen nodig had om het veld te bewerken. Wie in de buurt van de versperring kwam met dat gerei, werd zonder pardon neergeschoten.'

'Ook het dragen van gummilaarzen was verboden, want tegen het einde van de oorlog was men er achter gekomen dat rubber een perfecte isolator was.'

Het laatste slachtoffer van de draad viel wellicht daags na de wapenstilstand op 12 november 1918. Landbouwerszoon Jan Van Looveren kon niet vlug genoeg thuis zijn om zijn ouders het goeie nieuws te melden dat hij in Nederland een boerderij gekocht had. Het gerucht ging toen al dat de versperring niet langer onder spanning stond, en dat werd Van Looveren noodlottig.

Professor Vanneste: 'Enkele weken na de wapenstilstand bleef er van de afsluiting weinig meer over. Het materiaal werd door de gemeentebesturen verkocht, door de landbouwers ingepikt om hun weiden af te palen, of door de bevolking op brandstapels gegooid. Maar wie goed zoekt kan nog altijd restanten vinden: schalies van de daken van de schakelhuisjes, scherven porselein van de isolatoren en stukken hout met kogelgaten.'
(Bron Nieuwsblad)

Nog een artikel met foto's deze keer,http://www.ziezeeland.nl/nieuws/?id=1224&view=5
G8089 schreef:[link2]Een voorbeeld op deze pagina,http://blog.seniorennet.be/rijkswacht/a ... 1192399200[/link2]
Greetings from a Little Gallant Belgian
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Yente
Berichten: 1646
Lid geworden op: 29 mei 2011 12:48
Locatie: Schrenkelsgat

Re: Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door Yente »

Deze teksten lezen echt goed!
Bedankt voor het delen en de informatie.
Mvg Yente
Gezocht: WO1/WO2 militaria van Duffel en Sint Katelijne Waver
milleke
Berichten: 63
Lid geworden op: 30 mei 2011 16:06

Re: Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door milleke »

Hier een prentje van Duitser die aan de 'draad' is gestorven.
Hij is één van de 541 Duitsers uit WOI die begraven ligt op de begraafplaats in Lommel.

Groeten, Davy
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
noel
Berichten: 27
Lid geworden op: 29 jun 2011 15:10
Locatie: Hamont-Achel
Contacteer:

Re: Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door noel »

Tentoonstelling in de Achelse Kluis: Den Draad
Uitgebreide tentoonstelling over Den Draad in Noord-Limburg en de uitzonderlijke situatie aan de Achelse Kluis.
De bijzondere betekenis van de de buskruitfabriek in Kaulille als leverancier van de hoogspanning.
enz.
zie: Forumoverzicht -> Het paradeplein -> Musea, tentoonstellingen, herdenkingen enz. -> Tentoonstelling in de Achelse Kluis: Den Draad
http://www.ablhistoryforum.be/viewtopic.php?f=58&t=5627
noel
Berichten: 27
Lid geworden op: 29 jun 2011 15:10
Locatie: Hamont-Achel
Contacteer:

Re: Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door noel »

Reconstructie van 200 m doodendraad te Hamont

Op 13 juni 2015 werd een 200 meter lange reconstructie van de doodendraad ingehuldigd te Hamont in het duinengebied van Beverbeek, pal tegen de grens met Budel (Cranendonck).
Langsheen deze reconstructie staan drie borden die de wandelaars extra informatie verstrekken over de oorspronkelijke constructie in 1916, de vele ontsnappingsmogelijkheden die vanuit België werden ondernomen, maar ook de dramatische verhalen die zich aan de draad hebben afgespeeld.
Hamont-Achel bevat vandaag drie locaties van deze doodendraad: Op het einde van de Ruiterstraat bij fietsknooppunt 216 werd de bestaande reconstructie vernieuwd, 200 meter verderop richting fietsknooppunt 38 staat in het duinengebied van Beverbeek bovenstaande nieuwe reconstructie en een kleine reconstructie aan de Achelse Kluis.

Het is vrij toegankelijk en het hele jaar open.

VRT het journaal 7 – 13/06/2015
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/video ... =1.2366835

TV Limburg TVL - Fan van Limburg 16/06/2015
http://www.tvl.be/programmas/fan-van-li ... draad-9682
noel
Berichten: 27
Lid geworden op: 29 jun 2011 15:10
Locatie: Hamont-Achel
Contacteer:

Re: Ijzeren Gordijn van 1914-1918

Bericht door noel »

Prestigieuze-expo-over-doodendraad-in-Achelse-Kluis
Gisteren onder een gloeiende zon is door het doorknippen van de draad onze nieuwe tentoonstelling geopend.
Zie de reportage in Het Belang van Limburg: Prestigieuze expo over 'Doodendraad' in Achelse Kluis.
http://www.hbvl.be/cnt/dmf20150704_0176 ... else-kluis

En op onze website: de Groote Oorlog rond de Kluis / Den Draad
http://www.noordlimburg1914-1918.be/
Plaats reactie

Terug naar “België bezet - 1914-1918 - la Belgique occupée”