De gele ster wordt verplicht.

[Paddy]

Geplaatst: 25 Jun 2010 21:21

Vanaf 1 juni 1942 moesten alle joden in België een gele ster dragen. Dit bevel vormde het sluitstuk van een reeks nazistische maatregelen tegen het joodse volk. Na de publikatie van deze verordening besloot Eggert Reeder: "De wetgeving betreffende de joden mag in België worden beschouwd als zijnde beëindigd." Deportatie was de volgende stap.

Niets nieuw.
De nazi's brachten hun racistische theorieën systematisch in de praktijk. Nadat de joden uit het sociale,economische en culturele leven waren gesloten,werd hen het staatsburgerschap ontnomen. Een volgende stap waren de progroms (onder meer de Kristallnacht) en de arrestaties van steeds meer "untermenschen". Op de Wannsee-conferentie van januari 1942 tenslotte,werd de praktische uitvoering van de Endlösing vastgelegd.
Nochtans is antisemitisme geen typisch nationaal-socialistisch verschijnsel. Ook in de middeleeuwen heerste er bij velen een grote onverdraagzaamheid tegenover het joodse volk,dat een andere godsdienst beleed. Daarom werden de joden ook toen verplicht een Davidster te dragen. Het was een zwart omrande ster op een gele achtergrond. "Jood" zei het zwarte opschrift.
Bij de nationaal-socialisten speelden religieuze gevoelens niet langer een hoofdrol. Voor hen was het voldoende dat iemand jood was,om hem te vervolgen. De nationaal-socialistische theorie waren dus zuiver racistisch.
De plaatselijke Duitse bezettingsautoriteiten in Polen waren de eersten in de moderne geschiedenis die het nodig vonden om de joden duidelijk van de andere rassen te onderscheiden. Op 23 november 1939 verordende de gouverneur-generaal van Polen Hans Frank dat alle joden in Polen op de rechterarm van hun bovenkleding een minstens tien centimeter brede strook moesten dragen met daarop de jodenster.

Verachting en verstoting.
Adolf Hitlers houding tegenover de joden nam in de zomer van 1941 steeds wredere vormen aan. Een evacuatie van de volledige joodse bevolkingsgroep leek hem de enige goede oplossing. Tijdens een gesprek op 18 augustus 1941 met minister voor volksvoorlichting en propaganda Joseph Goebbels benadrukte de Führer dat hij alle joden uit zijn Reich verbannen wilde zien. Volgens hem was de invoering van een verplicht joods kenteken een stap in de juiste richting.
Vanaf 1 september 1941 werden alle joden in Duitsland,Oostenrijk en het protectoraat Bohemen en Moravië verplicht links op de borst een jodenster te dragen. In de lente van dat jaar werd een soortgelijk bevel gegeven in Nederland,België en tenslotte ook in Frankrijk.
Bijna overal was het de joodse raad die voor de verdeling van de Davidster instond. In alle gebieden die onder Duitse controle waren,hadden de nazi's dergelijke joodse bestuurslichamen in het leven geroepen. Met de oprichting van deze raden werd de joodse gemeenschap zogenaamd zelfbestuur toegekend. Eigenlijk waren ze administratieve instrumenten in Duitse handen.
Het waren vooral joodse notabelen die voor deze raad werden gevraagd. Wie toetrad,deed dat in de hoop dat een joodse raad de Duitsers in hun optreden zou matigen. De leden van deze raad hoopten ook dat ze het lot van individuele joden zouden kunnen verzachten. In België werkte deze joodse raad onder de benaming: De Jodenvereeniging in België (Association des juifs en Belfgique).
Wanneer de deportaties begonnen,werd het echter duidelijk dat deze raad de Duitsers alleen had geholpen het noodlot van het joodse volk te voltrekken. De meeste leden van de joodse raden traden af,pleegden zelfmoord of werden zelf slachtoffer van de vervolgingen.

Geen georganiseerd protest.
In België kwam er geen georganiseerd verzet tegen het verplichte dragen van de jodenster. Wie de ster niet droeg,mocht trouwens op strenge straffen rekenen. De dreiging om weigeraars in het concentratiekamp van Breendonk te interneren,brak de laatste weerstand.
Er waren wel individuele sympathiebetuigingen van niet-joden. Een aantal mensen verscheen op straat met een gele bloem of een geel lapje stof op de linkerborst.
De joodse sluikpers reageerde zeer heftig tegen de invoering van de jodenster. De organisatie "Secours Mutuel" (Wederzijdse Hulp) verspreidde een vlugschrift mety de tekst: "Arbeiders en joodse volksmassa,de sadistische nazileiders gaan verder met de uitroeiing van het joodse volk... elke illusie over een oase voor de joden in België is nu de kop ingedrukt."
Een voorzichtige balans toont aan dat van de 65.000 joden die op 10 mei 1940 in België verbleven,ongeveer één derde naar het buitenland kon vluchten. Van degenen die het land niet had verlaten,dook een gedeelte onder. Ongeveer 25.000 joden kwamen terecht in uitroeiingskampen als Dachau,Auschwitz,Buchenwald,Ravensbrück,Bergen-Belsen. Slechts vijf procent van hen overleefden deze nazistische terreur.