Geen rijbewijs... of toch wel ???

Sterke verhalen waar het Belgische leger centraal staat.

Moderators: Exjager, piot1940, Bram1940

Plaats reactie
charlie
Berichten: 7
Lid geworden op: 23 feb 2013 13:50

Geen rijbewijs... of toch wel ???

Bericht door charlie »

Reeds van jongs af aan ben ik bezeten door auto's en autorijden. Ik zag mijn legerdienst in 1977 dan ook als een goedkope mogelijkheid om
aan een rijbewijs CE te geraken. Evenwel pakte het bijna anders uit...

Ergens in 1976 kreeg ik mijn vriendelijke uitnodiging om mij aan te melden in het Klein Kasteeltje om poten en oren te tellen en te zien of er
genoeg waren om ten dienste van het land in te zetten. Bibi er dus naar toe, samen met een meute andere (on)gelukkigen.
Alle tests en examens, slechts onderbroken door de obligatoire "ballekens in tomatensaus", verliepen voorspoedig tot ik mijn opwachting mocht
maken bij de "ogendoktoor". Alle lettertjes lezen, tot de kleinste toe, was totaal geen probleem. Dan kreeg die vent het lumineuze idee om mij
een boek onder mijn neus te schuiven waarin allemaal gekleurde bolletjes stonden. Het was de bedoeling dat je daar een cijfer in las. Tot mijn grote
verbijstering kon ik geen enkel cijfer herkennen in die kleurenwarboel. Veel tekst en uitleg werd er niet bij gegeven en ik mocht beschikken.

Later op de dag had ik een gesprek met een soort van voorlichtingsofficier over mijn "carrièremogelijkheden" in het leger.
Off : "En waar wil jij naar toe : in België blijven of naar Duitsland ?"
Ikke : "Duitsland natuurlijk" (dan duurde de legerdienst minder lang - ik was nogal van de rappe en praktische aanpak in die tijd)
Off : "En welke eenheid zou je voorkeur hebben ?"
Ikke : "Dat maakt niet uit, als ik maar chauffeur ben. Ik ben zot van auto's."
Off : "Dat zal niet gaan, je bent daltonist"
Ikke : "?????????"
Ik was totaal verward, nog nooit had ik dat woord gehoord. De Daltons kende ik alleen uit de strips van Lucky Luke, en voor zover ik wist reden zij niet met de auto. De officier legde me uit dat ik kleurenblind was en daarom geen chauffeur kon worden. Hoe zeer ik ook streed en zei dat ik wel kleuren zag (op mijn manier dan) en dat ik wel wist dat het rode licht bovenaan stond, het groene onderaan en al de rest ertussen, het bleef bij een beslist "njet !".
Uiteindelijk zei hij dat ik wel naar Duitsland kon en mijn ganse dienst mocht rijden met.... een bureau. Dag rijbewijs...

Enfin, op 3 januari 1977 begon ik aan mijn maand opleiding in Turnhout en van daaruit muteerde ik naar 1 (BE) Korps te Weiden om aldaar de volgende 7 maanden vlijtig lettertjes te tekenen op het C-DIS (Centre de Distribution - Verdeelcentrum binnenkomende post). Mijn baas was Adjudant-chef Speleers, een chique type uit het Gentse. Na een week of wat riep hij me bij zich :
Adj : "Charlie, pakt de camion en ga die 5 cuub papier naar het stort van Keulen voeren"
Ikke : "Chef, ik wil doodgraag, maar ik mag niet"
Adj : "En waarom niet ?"
Ikke : "Awel, ik heb geen rijbewijs van den troep"
De chef schoot in een Spaanse colère "Ik had toch gezegd dat ik een chauffeur moest hebben ! Ze doen me weer wat aan ! Ochot mijn maag (daar had hij
nogal last van als iets niet met zijn goesting was). We gaan dat hier subiet regelen se !"
Hij zette zich aan de telefoon en een kwartiertje later klonk het tegen mij : "Menneke (dat zei hij ook veel), ge moet U dan en daar gaan aanmelden want ik
heb U ingeschreven in een cursus "camioneur", ziet dat ge het niet verpest !"
Ikke : "Merci, Chef, ge doet mij een groot plezier !"
Adj : "En ik mijn eigen ook !"

Dus, bibi op cursus de volgende week. We waren in totaal met een 6-tal bleukes en we kregen, net zoals in een echte rijschool, theorie over het wegreglement, praktijk moteur en praktische rijlessen op Bedford camions, waarna we een uitgebreid theoretisch en praktisch examen moesten afleggen. Dat alles binnen 1 (één) week ! Ik ben er zeker van dat we maar een fractie van de cursus kregen waarover de jongens die de effectieve rij-opleiding kregen in bv. Heverlee 2 maanden moesten doen. Al bij al, na één weekske had ik opeens een militair rijbewijs. Niemand repte over mijn kleurenblindheid; blijkbaar had dan ook niemand mijn dossier ingekeken met als resultaat dat opeens een afgekeurde chauffeur-in-spé mocht rondcrossen met camions, Unimogs, Landrovers en Minerva jeeps. Ik trok het mij niet aan en hield mijn teut toe, hoe zou je zelf zijn ?

Toenertijd - we spreken 1977 - kon je nog op zicht van een militair rijbewijs in het gemeentehuis een burgerlijk rijbewijs gaan halen. Ikke daar dus vierklauwens naar toe bij mijn eerste verlof en een babbelke gaan doen met de ambtenaar van dienst.
Ambt : "Awel, voorwadist ?"
Ikke (fier) : "Ziedis, ik heb een rijbewijs van den troep, en nu wil ik er een als burger."
Ambt : "En met wat rijdt gij zoal bij den troep ?"
Ikke : "Awel, met jeeps en camions en zo..."
Ambt : "En met een tank ?"
Ikke : "Ja, ik heb daar toch al naast gereden..."
Ambt : "In dat geval moette gij een rijbewijs CE hebben, hé vent, dat moet overeenkomen."
Binnen de kortste keren was mijn burgerrijbewijs uitgetypt, de nodige stempeltjes geplaatst en met een grote zwier plaatste de ambtenaar zijn ambtelijke handtekening onder het document. "Astamblieft, en ni te veel accidente, hé !".

ik was de koning te rijk op dat moment en de wereld ging voor mij nu echt helemaal open. Ik weet niet of er nog toen nog dergelijke toestanden bestonden, maar nu zou het niet meer waar zijn, natuurlijk. Het zegt wel veel over de ongerijmdheid van de geest in die tijd.
Dank zij Adjudant-Chef Speleers heb ik later nog heel veel voordeel en geniet gehad van zijn beslissing om mij in te schrijven in die cursus. Hij deed het om zelf uit de problemen te komen, natuurlijk, maar bewust of onbewust deed hij mij een enorm plezier. De brave man was toen niet meer van de allerjongste en ik weet niet of hij nog onder de levenden is - ik hoop van wel. Langs deze weg wens ik hem nogmaals hartelijk te danken.

KEEP ON DRIVING !!!
Charlie
Gebruikersavatar
edje
Berichten: 42
Lid geworden op: 24 feb 2012 13:47
Locatie: hoboken

Re: Geen rijbewijs... of toch wel ???

Bericht door edje »

Dit verhaal klinkt mij wel vertrouwd in de ''oren''.Enkele jaren vroeger meer bepaald 1970 ,in het gekende klein kasteeltje,speelt zich ongeveer hetzelfde af,bij de kontrole in verband met het gehoor werd ge in een cabine gestopt met een koptelefoon op je kop , en moest je geluiden herkennen en door middel van gebaren teken doen of je het in je linker of rechter oor een piepegeluid hoorde.
Blijkbaar was er iets mis met mijn rechter oor,volgens de dokter.Dit zou gauw opgelost zijn zij hij"er zit ne stop" in ,we gaan die hier direct uitblazen?, Na dit wel pijnlijk moment, moest ik terug in de cabine plaats nemen.Nu bracht ik er hellemaal niets meer van terecht ,het leek wel of ik de zee hoorde in Brussel. :(
Dus afgekeurd chauffeur,na 3 maanden Gent ging ik als brancardier naar het 5e linie om de laatste 9 maanden van mijn legerdienst te volbrengen.
Daar bleek dat alle brancardiers die zich daar bevonden geen rijbewijs hadden.Dit tot groot ongenoegen van onze overste KRO dr Moortgat,die telkens om chauffeurs verlegen zat.Hier rook ik mijn kans ik legde hem mijn onrecht uit ,en hop ik was op weg naar het mil.hospitaal te Soest en kreeg een herkansing.Goedgekeurd natuurlijk,binnen een week had ik een opleiding chauffeur,achter de rug en enkele dagen later reed ik mijn kilometers.
Dit had natuurlijk tot gevolg dat ik nog meermaals dienst /en wacht had als chauffeur dokter,maar dit heeft niet opgewogen tegen een burg .rijbewijs .
Met dank aan dr Moortgat. ;)
hiems
Berichten: 44
Lid geworden op: 13 jun 2011 10:46

Re: Geen rijbewijs... of toch wel ???

Bericht door hiems »

Schitterende en sappige verhalen! Zo moeten er meer neergeschreven worden.
Plaats reactie

Terug naar “Sterke verhalen - histoires fortes”