Michel Mol schreef:Mijn vader is daar een slordige 30 jaar telefonist geweest. Ik weet dus wel een en ander te vertellen.
Dag Michel,
Mij even voorstellen,
Romaan Cuypers.
Ik heb mijn legerdienst vervuld in de Lange leemstraat van September 1968 tot Augustus 1969
Hoofdzakelijk wasserij en nog wat andere dingen,maar dat is voor later.
Het kontact met de beroeps militairen verliep daar heel soepel,zowel de beroeps als de hogere officieren,het motto luide daar laat ons gerust doe uw plicht en wij laten u gerust,groeten 1 x per dag was meer dan voldoende en als je het niet deed was dat ook zo.
Koper poetsen enkele malen per jaar (voor het Bataljons feest) schoenen hetzelfde getten dragen was voor de nieuwelingen (zij hadden nog angst)
De was en herstel dienst liep er op rolletjes zolang dat goed was liet men je gerust.
Straffen viel niet veel voor,men zag veel door de vingers soms een uitbrander en gedaan.
Drill en schiet oefeningen gebeurden sporadisch,sommigen kregen wel een aparte opleiding!!!!!! dat is misschien voor een andere keer.
De miliciens die niet gehuwd waren beleven slaper in de Sanderus straat,daar was de kleer en schoenmakerij,zij kwamen s'morgens om 7 uur naar de Lange leemstraat tot 17 uur.
De gehuwden mochten om 7 uur binnen en om 17 vertrekken naar huis,ik was toen 22 jaar en gehuwd.
Omdat ik al wat ouder was dan de meeste had ik wel een steepje voor, plus Chef D'Haese van de wasserij was de beste vriend van mijn oom,lap weer een voordeel.
Natuurlijk gehuwd en bij het leger moest er ook geld binnen komen,een familielid van mij was ploegbaas aan de haven en die kon mij werk geven,
rapport aangevraagd bij de commandand ( Snijkers) en ja zo kreeg ik regelmatig een dag vrij om te gaan werken.
Zo zie je dat daar rekening werd gehouden met je toestand.
Je kreeg ook een dag vergunning als je van piket of wacht was,bataljons feest een dag verlof een speciale wacht buiten de kazerne zoals tanks of schepen met oorlogstuig in de haven van Zeebrugge(op Nieuwjaarsavond) 5 dagen verlof,zo kwam ik aan meer dan 150 dagen verlof.
Maar de kazerne had ook een ander kantje,ik deed regel matig dingen die mij wel raar opvielen,er waren ook enkele bijzondere militairen daar die er eigenlijk niet thuis hoorden.
Het verhaal van de kazerne,verstoken voor de meeste die er ooit waren,kwam in 1990 uit in Italie daar maakte enkele van ons deel uit. Er valt nog veel te vertellen,dat is voor een andere keer.
Grt
Romaan