De Witte Brigade onthoofd.

[Exjager]

Geplaatst: Wo Mei 18, 2011 8:23 pm

In de vroege ochtend van 9 mei 1944 viel de Gestapo nummer 31 van de Cuylitsstraat in Antwerpen binnen. De aldaar ondergedoken Marcel Louette alias "Fidelio" de stichter en leider van de "Witte Brigade",zat als een rat in de val.



Marcel Louette tijdens zijn militaire dienst,links zijn grafzerk op de Militaire Begraafplaats Schoonselhof.

Tijdens de 18-daagse veldtocht voerde de Antwerpse onderwijzer Marcel Louette het bevel over de 10e Compagnie van het 36ste Linieregiment. De capitulatie van het Belgische leger betekendfe voor Louette niet het einde van de oorlog. Nauwelijks gedemobiliseerd organiseerde hij in zijn thuishaven Antwerpen een bijeenkomst van enkele betrouwbare vrienden. Ze besloten een groepering op de richten,de "Witte Brigade",die het bestrijden van de vijandelijke propaganda als voormaanste doel vooropstelde.
In een eerste fase verdeelden de leden van de groep sluikbladen zoals "La Liubre Belgique",maar vanaf eind 1940 werd de reeds opgerichte krant "Steeds Verenigd - Unis Toujours" overgenomen. Dit clandestien blad bleef tot het einde van de oorlog het orgaan van de Witte Brigade.

Recrutering.
De verzetsorganisatie recruteerde haar leden hoofdzakelijk uit het onderwijzend personeel en de Antwerpse stadsdiensten. Hoewel de stichtende kern rond Louette liberaalgezind was,werden mensen met uiteenlopende ideologische opvattingen in de beweging opgenomen. Vanaf 1941 maakten ook veel politieagenten deel uit van de Brigade. Vooral het politiekorps van Deurne was buitengewoon goed vertegenwoordigd.
De beweging breidde zich verder uit over gans de provincie Antwerpen. Begin 1941 had de brigade al vertakkingen in Gent,Aalst,Leuven,Brussel,het Waasland en de Kuststreek. Ook in het Waalse landsgedeelte ontstonden eind 1943 afdelingen.
Deze geografische verspreiding verplichtte Louette zijn verzetsgroupering te reorganiseren. Hij verdeelde het actieterrein in verscheidene sectoren,elk aangevoerd door een verantwoordelijke leider. De leden kregen een nummer en waren via een kettingsysteem met elkaar verbonden. In principe kenden ze elkaar slechts bij hun nummer en niet bij naam. Zo hoopte men te ontsnappen aan het sneeuwbaleffect van aanhoudingen,folteringen en nieuwe arrestaties.
De Gestapo trachtte de Witte Brigade te ontmantelen door een agent in de groep te infiltreren. Zo kwamen de Duitsers op het spoor van kopstuk Marcel Louette,maar hij slaagde er steeds in uit de Duitse klauwen te blijven. In juni 1942 dook hij bij vrienden onder. Dit betekende geenszins een rem op zijn verzetsactiviteiten. Integendeel,hij stak al zijn tijd en energie in de organisatie van de strijd.
De activiteiten van de groep omvatten niet alleen de contra-propaganda,maar ook alle andere takken van verzet tegen de bezetter. Vanaf het begin werden belangrijk geachte inlichtingen omtrent bijvoorbeeld de haven van Antwerpen nauwkeurig genoteerd. De Witte Brigade centraliseerde militaire en administratieve inlichtingen die voor de geallieerden nuttig werden geacht zoals informatie over de haveninstallaties,het spoorwegverkeer,troepenverplaatsingen,installaties voor luchtafweer,verdedigingswerken,enz... Daarna werden de documenten langs verschillende kanalen naar Londen gestuurd. Later kon Marcel Louette beroep doen op de radiozenders van de inlichtingendiensten "Luc" en "Zero". Dankzij de inspanningen van de Belgische inlichtingendiensten werd België voor de geallieerden "een glazen huis",aldus eerste minister Pierlot.
Winston Churchill getuigde later in zijn memoires:

"Wij werden op het stuk van de vijandelijke radarinstallaties ingelicht door agenten en bevriende neutralen uit de bezette landen;zo kwamen wij in 1942 meer en meer te weten over de Duitse verdediging. Wanneer ik over agenten en bevriende neutralen spreek,wil ik eerlijkheidshalve speciaal de Belgen vernoemen;in 1942 bezorgden ze ons ongeveer 80% van alle inlichtingen hieromtrent."

Gewapend verzet.
De Witte Brigade was eveneens een gewapende verzetsgroep,die een aanzienlijk aantal sabotagedaden op haar naam schreef. In elke sector werd een sabotagekern opgericht,die een waaier van sabotageactiviteiten ontplooide,gaande van het vernietigen van signalisaties of doorknippen van telefoonkabels tot het dynamiteren van bruggen en spoorwegen. De sabotages waren bijzonder nefast voor het moreel van de Duitse troepen en een aantal geslaagde acties verhinderden de goede afloop van Duitse operaties of verplaatsingen.
Zo werden in oktober 1943 nabij Mechelen sporen losgeschroefd waardoor een munitietrein ontspoorde. In Heist-op-den-Berg werd de spoorlijn Lier-Herentals opgeblazen en aan het station van Hain-Saint-Pierre vlogen 17 locomotieven de lucht in. In Zeebrugge stak de lokale afdeling in 1943 een opslagplaats van camouflagemateriaal in brand en werd ee, trein met benzine-tankwagens opgeblazen.
Vanaf de zomer van 1942 boden de leden van de Witte Brigade de joden en andere vervolgden een helpende hand.
Ze zochten een schuiloord voor de ondergedokenen en bezorgden rantsoeneringskaarten,geld en soms valse identiteitspapieren.

Aanhoudingen.
Tot eind 1942 bleef de Witte Brigade van aanhoudingen gespaard,maar in 1943 volgden de tegenslagen elkaar in snel tempo op. De sterke Duitse concentratie in en rond Antwerpen bemoeilijkte de taak van het verzet aanzienlijk. Ondanks de voorzorgmaatregelen,die elke verzetsorganisatie in acht diende te nemen,kon de Gestapo in de woning van een vooraanstaand lid van de beweging de hand leggen op een ledenlijst. 58 personen werden aangehouden en naar Duitse concentratiekampen vervoerd,waar 39 onder hen stierven.
Begin 1944 voerden de Duitsers echte razzia's uit: 42 van de 62 aangehouden politieagenten van het korps van Deurne overleefden de oorlog niet. In de maanden april,mei,juni en juli volgden de aanhoudingen elkaar in hoog tempo op. Op 9 mei was het de beurt aan Marcel Louette,alias Fidelio. Hij overleefde de concentratiekampen en getuigde na zijn terugkeer over de Duitse wreedheden:

"Ze sloegen mij tot ik onkennelijk was. Ik werd naar het beruchte Gestapo gebouw aan de Koningin Elisabethlaan gevoerd. Daar werd ik "ondervraagd". Ik werd geslagen en gestampt met alles en nog wat,overal waar zij me maar raken konden. Daarop trachtten ze mij tot spreken te dwingen door de fijngevoeligste delen van mijn lichaam met elektriciteit te bewerken,wat hevige schokken,verschrikkelijke pijnen en verschillende brandwonden veroorzaakte. (....) Dan werd ik naar Breendonk gevoerd. Daar kreeg ik weer slaag,slaag en nog eens slaag. Ik werd de hele nacht lang met de handboeien aan een haak opgehangen. Mijn mond,mijn neus en mijn keel werden met ammoniak letterlijk verbrand."

Marcel Louette kwam op 8 september in het kamp Oraniënburg aan. Hij kon nog steeds niet bewegen. Hij werd door gevangenen van de Witte Brigade voortdurend aan de aandacht van de SS onttrokken opdat ze hem niet zouden afmaken. Dokters,eveneens politieke gevangenen,hielden hem in leven.
Op 15 januari 1945 kon Louette voor het eerst met een stok gaan. Bij zijn terugkeer uit Duitsland bleef Fidelio tot aan zijn dood in 1978 de symbolische leider van het verzet.
De Witte Brigade-Fidelio is echter slechts één van de verzetsbewegingen die in ons land actief de bezetter bevochten. Het was zeker niet de omvangrijkste groep: 3.578 werden als lid erkend. Het was bovendien niet de belangrijkste groep,maar Fidelio geldt nog steeds als een voorbeeld van de verschillende anti-Duitse activiteiten die konden worden uitgevoerd en van de hoge tol die de verzetsmensen hiervoor betaalden. Meer dan 400 Fidelio-leden gaven hun leven voor het vaderland.

http://www.go2war2.nl/artikel/337/Witte ... idelio.htm
http://www.kapa.be/overarchieven/arch_02.html

[Exjager]

Bedankt voor deze informatie.

Mijn vader, en nog een ander familielid waren lid van de WB Fidelio, en ik heb Marcel Louette persoonlijk een tweetal keren ontmoet.

Het is goed in deze tijden eraan herinnerd te worden wat de generatie van onze ouders gedaan en geofferd heeft ter bescherming van democratie. Laten we dat niet vergeten. Dictatoriale en totalitaire denksystemen en opvattingen zijn een gevaar, ook vandaag.

Dus nogmaals: bedankt!