de allereerste momenten van de 18-daagse veldtocht
Geplaatst: 08 feb 2019 15:56
Het fort van Eben-Emael werd als één van de eersten door het duitse leger aangevallen in WOII.
Ik ben op zoek naar meer informatie over wat er zich bovenop en rondom het fort afspeelde bij de inval en landing van de duitse parachutisten.
Dit om de herinneringen die ik heb van de verhalen van mijn grootvader te vervolledigen.
Mijn grootvader was toen als 26-jarige wederopgeroepen kandidaat reserve-officier (oorspronkelijk lichting '35) stukscommandant van een mitrailleurspost bovenop het fort zelf. Ik herinner me dat hij vertelde dat hij was ingedeeld bij het zoveelste "Mi".
In mijn herinnering sprak hij van een groot alarm in de vroege ochtend en iedereen in looppas van het kantonnement in Kanne naar het fort, een eerste aanval met tientallen duitse parachutisten, waarop de mitrailleurs en duchtig moeten geschoten hebben - zelfs terwijl ze in de lucht hingen (ahum).
De parachutisten zouden zich onmiddellijk (uiteraard) op die mitrailleursposten gericht hebben en deze één voor één uitgeschakeld. Mijn grootvader werd daarbij zwaar gewond. Hij vertelde altijd dat ze tenslotte hun mitrailleurspost hadden moeten verlaten en met drie man in dekking achter een verhoging in het terrein waren gekropen. Hij was toen al gewond door een kogel die ter hoogte van de pols zijn arm binnendrong en er ter hoogte van de elleboog terug uitgekomen was.
Hij lag uiterst rechts van de drie. De meest linkse man heeft dan een duitse granaat op zich gekregen en is in stukken gereten, de middelste man had geen schram en mijn grootvader zijn hals werd zo goed als volledig opengereten langs de linkerkant.
Na de overname van het fort is hij door de duitsers naar het lazaret, dat was opgezet in de mergelgroeven in de buurt, gebracht, waarbij hij de dokters over hem hoorden zeggen "dieser ist morgen fertig" ...
Nadien gevangenschap volgens zijn "carte de prisonnier de guerre" van 10-5-40 tot 22-8-40 in Stalag XL-B met nummer 23279 (voor zover het nog te lezen valt).
Dat alles moet zich dus afgespeeld hebben voor de zweefvliegtuigen geland zijn op het fort, het vervolg is veel bekender.
Volgens mijn grootvader - gehoord van de medegevangenen - hadden de duitsers nadien granaten in de luchtschachten gegooid waarna het hele garnizoen zich "zonder slag of stoot" overgaf. Het verhaal dat de duitsers de blauwdrukken van het fort hadden, omdat ze er aan meegebouwd hadden deed toen al de ronde (al is dit later min of meer ontkracht).
Na al die jaren zijn mijn herinneringen nogal vervaagd, maar misschien zijn er hier mensen die ze wat kunnen aanvullen of me eventueel doorverwijzen naar literatuur.
Ik wil er wel bij zeggen dat het verhaal dat mijn grootvader destijds vertelde, een heel nuchter verhaal was, in het geheel niet van heroïsche heldendaden, maar eerder één van de ongelooflijke verwarring en onnoemlijke angsten die de soldaten hadden meegemaakt.
Alvast bedankt,
Ik ben op zoek naar meer informatie over wat er zich bovenop en rondom het fort afspeelde bij de inval en landing van de duitse parachutisten.
Dit om de herinneringen die ik heb van de verhalen van mijn grootvader te vervolledigen.
Mijn grootvader was toen als 26-jarige wederopgeroepen kandidaat reserve-officier (oorspronkelijk lichting '35) stukscommandant van een mitrailleurspost bovenop het fort zelf. Ik herinner me dat hij vertelde dat hij was ingedeeld bij het zoveelste "Mi".
In mijn herinnering sprak hij van een groot alarm in de vroege ochtend en iedereen in looppas van het kantonnement in Kanne naar het fort, een eerste aanval met tientallen duitse parachutisten, waarop de mitrailleurs en duchtig moeten geschoten hebben - zelfs terwijl ze in de lucht hingen (ahum).
De parachutisten zouden zich onmiddellijk (uiteraard) op die mitrailleursposten gericht hebben en deze één voor één uitgeschakeld. Mijn grootvader werd daarbij zwaar gewond. Hij vertelde altijd dat ze tenslotte hun mitrailleurspost hadden moeten verlaten en met drie man in dekking achter een verhoging in het terrein waren gekropen. Hij was toen al gewond door een kogel die ter hoogte van de pols zijn arm binnendrong en er ter hoogte van de elleboog terug uitgekomen was.
Hij lag uiterst rechts van de drie. De meest linkse man heeft dan een duitse granaat op zich gekregen en is in stukken gereten, de middelste man had geen schram en mijn grootvader zijn hals werd zo goed als volledig opengereten langs de linkerkant.
Na de overname van het fort is hij door de duitsers naar het lazaret, dat was opgezet in de mergelgroeven in de buurt, gebracht, waarbij hij de dokters over hem hoorden zeggen "dieser ist morgen fertig" ...
Nadien gevangenschap volgens zijn "carte de prisonnier de guerre" van 10-5-40 tot 22-8-40 in Stalag XL-B met nummer 23279 (voor zover het nog te lezen valt).
Dat alles moet zich dus afgespeeld hebben voor de zweefvliegtuigen geland zijn op het fort, het vervolg is veel bekender.
Volgens mijn grootvader - gehoord van de medegevangenen - hadden de duitsers nadien granaten in de luchtschachten gegooid waarna het hele garnizoen zich "zonder slag of stoot" overgaf. Het verhaal dat de duitsers de blauwdrukken van het fort hadden, omdat ze er aan meegebouwd hadden deed toen al de ronde (al is dit later min of meer ontkracht).
Na al die jaren zijn mijn herinneringen nogal vervaagd, maar misschien zijn er hier mensen die ze wat kunnen aanvullen of me eventueel doorverwijzen naar literatuur.
Ik wil er wel bij zeggen dat het verhaal dat mijn grootvader destijds vertelde, een heel nuchter verhaal was, in het geheel niet van heroïsche heldendaden, maar eerder één van de ongelooflijke verwarring en onnoemlijke angsten die de soldaten hadden meegemaakt.
Alvast bedankt,