Bloedbad bij Passchendaele.
Begin 1917 hadden de Duitsers elk geallieerd leger dat hen bestreed,uitgeschakeld.Met uitzondering van de Britten.De Britse veldmaarschalk Haig was onverstoorbaar.Het Britse expeditieleger zou opnieuw van zich laten horen aan het front bij Ieper.
Vele decennia na dato werpt de derde Slag bij Ieper nog altijd een donkere schaduw over de Britse deelname aan de Grote Oorlog.Het wordt herinnerd als Passchendaele,een naam die gruwelijke beelden oproept van stervende Britse soldaten in een nachtmerrieachtig landschap van modder en slijk.
Bijna 300.000 Britse soldaten kwamen om tijdens het meedogenloze offensief van veldmaarschalk Sir Douglas Haig.Nog voordat het offensief eindigde,was het al onderwerp van bijtende controverse.David Lloyd George was een van de eerste,en zeker niet de laatste,die het offensief veroordeelde als een zinloze slachtpartij.
Australische soldaten rukken op over loopplanken over de modder van Vlaanderen.Ze zijn op weg naar Passchendaele,dat zich in de verte bevindt.Dichter bij het front moesten de verplaatsingen tijdens het donker plaatsvinden.een gewonde of uitgeputte militair die even stilstond had weinig kans om te overleven als hij uitgleed in een granaatkrater.
Uitputtingsjaar.
Haig plande 1917 als een uitputtingsjaar,dat de weg vrij zou maken voor een beslissende overwinning op Duitsland in 1918.De geschiedenis zou hem gelijk geven,maar de volhardendheid waarmee hij de uitputtingsslag tot in de herfst voortzette,heeft een onuitwisbare smet op zijn reputatie achtergelaten.
Zijn doel was om door te breken tot de Vlaamse Kust en daar de Duitse marinebases bij Zeebrugge en Oostende te veroveren.Een tweede doelstelling was gebaseerd op simpele berekeningen.De geallieerden hadden veertien miljoen soldaten en de Centrale Mogendheden negen miljoen.Daarnaast hadden de geallieerden ng negen miljoen man in reserve en de Centrale Mogendheden slechts drie miljoen.Als de Duitsers uitgeput konden worden tijdens een massale veldslag in 1917,zo luidde Haigs redenering,dan zou hun leger onder de druk bezwijken en de oorlog ten einde zijn.
De hel van Verdun,gevolgd door het desastreuze offensief van generaal Robert Nivelle,brak het moreel van het Franse leger.Hierdoor moesten de Britten alle last aan het Westfront dragen.Het leger van Haig verschilde sterk van het vrijwilligersleger van Kitchener uit 1916.Het ontbrak de mannen van Haig aan het gepassioneerde enthousiasme waarmee die van Kitchener bij de Somme hadden aangevallen.Maar daar stond tegenover dat het een veel professionelere organisatie was,die een beter lot verdiende.
Het slepen van een 18-ponds kanon,9 augustus 1917.De zware regenval die zoveel problemen veroorzaakte tijdens het Ieperoffensief,begon op 31 juli.De grond werd één grote modderpoel,waarin mensen,paarden en kanonnen vast kwamen te zitten.
De slag werd op 18 juli geopend.Maar liefst 3091 kanonnen - één voor elke 5,5 meter aan het front - vuurden 4,25 miljoen granaten af.Het was het zwaarste spervuur ooit.Met een apocalyptisch geweld verpletterde het de Duitse frontlinie,maar het vernietigde ook het afwateringsysteem van dit laaggelegen gebied.De infanteristen kwamen op 31 juli om 03.15 uur uit hun loopgraven.De regenval die zo hevig zou zijn tijdens het offensief,begon die ochtend.De overvloedige neerslag vulde de granaatinslagen en kon niet afvloeien.
Een Britse 6-inch houwitser in actie in de maand augustus.De ongebruikelijk zware regenval en de nieuwe samenstelling van de Duitse verdediging weerstonden de Britse aanvallen in die maand.Veel kabinetsleden wilden dat er een eind kwam aan Haigs offensief en dat er een nieuwe poging werd ondernomen in Italië.
Een 9,2-inch houwitser in actie ter ondersteuning van de infanteristen die Passchendaele aanvielen.De spoorweg werd gebruikt voor de aanvoer van munitie.Elke granaat wierp een fontein van water op als hij landde en het landschap veranderde in een ondoordringbaar moeras.
Offensief hervat.
Op de eerste dag van de derde Slag bij Ieper werd zo weinig vooruitgang geboekt dat generaal Sir Hubert Gough,commandant van het 5e Leger,het offensief af wilde blazen.Maar na een noodzakelijke onderbreking hervatte Haig het offensief op 16 augustus met de Slag om Langemarck.Het weer was opgeklaard,maar de Duitsers vochten met een enorme vasthoudendheid terug vanuit een netwerk van bunkers van gewapend beton.Deze waren alleen met voltreffers van zware kanonnen uit te schakelen.De aanvallende troepen probeerden tevergeefs om om de bunkers heen te gaan en hun achteringangen te bestoken,maar de aaneengekoppelde machinegeweren en geconcentreerde granaatbeschietingen smoorden elke aanval in de kiem.
De tweede fase begon op 14 september,toen het 2e Leger van generaal Sir Herbert Plumer aan een vijfdaags bombardement van het hooggelegen gebied begon,dat doorkruist werd door de weg naar Menen.De aanval die volgde,bereikte zijn bescheiden doel en aan het eind van de maand september werd tijdens een derde grootscheepse aanval het Polygoonbos ingenomen.Maar opnieuw kwam de regen tussenbeide
Passchendaele is een dorpje tussen Ieper en Roulers,gelegen op een lage heuvelrug.
Haig stond erop dat het dorp in de herfst veroverd moest zijn.Hij was ervan overtuigd dat een nieuwe felle slag,hoewel tegen een hoge prijs,het Duitse leger lam zou leggen.Ondanks het slechte weer en de toch al vreselijke grondconditie,gaf hij zijn orders.In oktober stuurde hij zijn mannen de vleesmolen van Passchendaele in.
Granaattrechters die tot de rand gevuld waren met stinkende modder en slijk,werden veroverd en weer heroverd.De aanhoudende inslagen ploegden de grond om en brachten telkens weer nieuwe lijken aan de oppervlakte.Deze helse beelden werden op het netvlies van de overlevenden gegrift.
Dode en gewonde Australiërs en Duitsers na een aanval op 12 oktober.Haig laatste doel werd op 6 november ingenomen,maar deze laatste fase van de slag was ongekend afschuwwekkend.Passchendaele overschaduwde de rest van de slag.
Strijd om de aantallen.
Passchendaele werd uiteindelijk op 6 november veroverd.Vier dagen later kwam er een eind aan de slag.In deze monsterlijke slag hadden de Britten bijna 300.000 mannen verloren en de Duitsers ongeveer 250.000.De Britse verliezen werden veel erger betreurd,want tot aan dit punt in de Eerste Wereldoorlog had het Britse Gemenebest veel minder slachtoffers gekend dan elke andere grootmacht.Dit droeg sterk bij aan de bittere herinnering aan de derde Slag bij Ieper.
De Duitsers,die de slag begonnen waren met een rotsvast vertrouwen dat ze de linie zouden kunnen behouden,waren erin geslaagd om het grootste gedeelte van het gebied in handen te houden.Maar hun verliezen waren onvervangbaar en in de zomer van 1917 was er geen publieke ondersteuning meer voor het voortzetten van de oorlog.De Reichstag stemde voor vrede en alleen de meedogenloze greep die de legerleiding had op de politiek,maakte dat Duitsland door bleef vechten.De derde Slag bij Ieper handhaafde de militaire druk op Duitsland in een tijd van toenemende interne chaos.In 1918 wisten de Duitse leiders dat ze snel een eind aan de oorlog moesten maken,voordat ze hun eigen Bolsjewistische revolutie zouden ontketenen.
Uit:World Weapon.
[link2]Passchendaele,http://www.historic-uk.com/HistoryUK/En ... ndaele.htm[/link2]