ABL-History Forum

Al wie ooit diende in het leger startte zijn carrière als "nen dikke bleu". Je was nieuw in de kazerne, je wist met moeite de refter en de WC te vinden. Je was nieuw in wat men noemde "militaire discipline". Je moest constant op je hoede zijn of de "Supers" namen je in het ooitje en er waren "dopen", het ontgroeningsfeest. Soms verliepen die hardhandig, soms ludiek maar het ging steeds gepaard met enorme hoeveelheden bier. Hier dus de plaats voor al jullie bleu & doopverhalen.

De Bleukes in de geschiedenis van het ABL:

Na de opleiding in Koksijde kwam ik terecht in Bevekom/Beauvechain.
Als nieuweling werd je elke dag door de anciens eraan herinnerd dat je bleu was met de woorden:"Ah ,Combien demain matin,bleusaille?
En de doop mocht er ook wezen.Op een avond ,als de anciens uit de kantine kwamen,moest plotseling ALLES aan mij blauw zijn,aangezien ik bij de luchtmacht was.Dus ik werd met vereende krachten met "blauwe Vim"volledig gepoederd.Ook de familiejuwelen!

Onze doop bleef gespaard van schunnigheden maar het bier was voor deze gelegenheid niet gerantsoeneerd. Om te beginnen werd onze muts gevuld met een pint bier en kreeg je het bevel om je muts leeg te drinken. Nog maar nauwelijks had je een slok genomen of ze werd in je gezicht geslagen waarna ze werd ontmaagd (m.a.w. de voering werd er uitgetrokken) en de kletsnatte muts werd daarna tot over je oren getrokken.
Het doopfeest werd vervolg met een spelletje "Kardinaal Poef". Het werd je eenmaal door een "Super" uitgelegd en dan was het aan ons. Dit spel omvatte heel wat bewegingen in het genre van: ik drink voor de eerste maal op de gezondheid van Kardinaal Poef waarbij je met een vinger naar jezelf wees, met een vinger van elk hand eerst op daarna onder de tafel tikte, en daarna eerst rechts en dan links je neus aantikte. Vervolgens nam je je pint, stak die voor jou uit en riep^"poef" en nam een slok. Daarna werd alles herhaald maar dan met twee of drie vingers, evenveel tikken of woorden en na de derde maal moest je pint volledig uit zijn; (Wie het niet begrijpt zal ik het zaterdag wel eens voordoen ) Natuurlijk waren wij steeds mis, moesten onze pint ad fundum ledigen en opnieuw beginnen. Wij waren zo dikwijls mis, dat was toch wat onze doopsuper vertelde en wie durfde dat tegen te spreken, dat het bier in een razend tempo werd binnen gegoten met als gevolg dat je maag opzwol als een ballon. Het gevolg was dat een 10 à 12 bleukes een straal kots produceerden die meters ver spoot. Er was maar één persoon echt blij die avond en dat was de barman want hij mocht 's anderdaags uitslapen omdat zijn kantine reeds gekuist was door zwijmelende bleukes.

Buiten af en toe nog eens een pisser genoemd te worden tot na een dag of twee de naaister van het regiment (de vrouw van de brig-chef facteur!) het wit lapke op onze zwarte muts gestikt had en we ons kenteken mochten verwisselen, gebeurde er bij 2L niks van dat alles in 1993. Wat moeten wij wel allen kalme gasten geweest zijn - en dat voor een gevechtseenheid...

Mijn voering staat nog in mijn muts!

Walter